آروغ گرفتن نوزاد يكي از كارهاي مهمي است كه والدين بايد انجام دهند و شايد اين سوال برايشان پيش بيايد كه لزوم اين كار در چيست. وقتي كه نوزادان شير مي‌خورند به دليل ضعيف بودن فك هواي زيادي به معده‌شان وارد مي‌شود. هواي وارد شده به معده نوزاد مي‌تواند براي او ايجاد ناراحتي كرده و حتي خوابش را بر هم بريزد. نوزادان به تنهايي قادر نيستند هواي محبوس شده در شكمشان را خارج كنند و براي انجام اين كار به كمك نياز دارند. يادگيري نحوه درست گرفتن آروغ نوزاد مي‌تواند به شما كمك كند تا بي قراري‌هاي نوزاد خود را حل كنيد و جلوي دردهاي شكمي او را بگيريد. علاوه بر اين‌ها آروغ گرفتن نوزاد باعث مي‌شود تا او بهتر و راحت‌تر شير بخورد.

منبع: آروغ گرفتن نوزاد

علت آروغ گرفتن نوزاد

آروغ گرفتن نوزاد يك روش كاملا علمي براي كمك به غذا خوردن اوست. اغلب وقتي نوزادان شير مي‌خورند به دليل ناتواني در مكيدن، حباب‌هاي هوا به معده كوچك آن‌ها وارد مي‌شود. اين حباب‌ها روند شير خوردن را مختل كرده و باعث ناراحتي نوزاد مي‌شوند. نوزاد در اين حالت گريه مي‌كند و از خودش بي قراري نشان مي‌دهد تا به شما بفهماند به كمك احتياج دارد. با آروغ گرفتن نوزاد به او كمك مي‌كنيد تا هواي گير كرده در معده‌اش را خالي كند و راحت شود. براي آشنايي با مراقبت هاي لازم در خصوص نوزاد تازه متولد شده كليك كنيد.

فوايد آروغ گرفتن نوزاد

1. رفع بي قراري، درد و ناراحتي شكمي نوزاد
2. كمك به شير خوردن بيشتر نوزاد
3. كمك به نوزاد براي پيشگيري از مشكلات گوارشي بعدي او در آينده

نوزادان در آروغ زدن با هم تفاوت دارند، برخي هميشه آروغ مي زنند و روزي بيشتر از يك بار به آروغ گرفتن نياز پيدا مي‌كنند. برخي اوقات هم چند روز يك بار يا فقط برخي اوقات به آروغ گرفتن نوزاد نياز پيدا مي‌شود. با كمك گرفتن از روانشناس كودك مي‌توانيد اطلاعات بيشتري در زمينه برخورد با نوزاد خود به دست آوريد. براي كسب اطلاعات در زمينه مشاوره كودك كليك كنيد.

چه زماني بايد آروغ نوزاد را گرفت؟

معمولا بعد از شير خوردن بهترين زمان براي آروغ گرفتن نوزاد است. اگر بين شيردهي وقفه‌اي افتاد حتما آروغ نوزاد را بگيريد و بعد دوباره به او شير بدهيد. نوزاداني كه مبتلا به رفلاكس هستند بايد هر 5 دقيقه پس از شير خوردن آروغ‌شان گرفته شود.

اگر نوزاد شما علائمي همچون جمع شدن، پيچ و تاب خوردن، ناراحتي و امتناع از شير خوردن، بيدار شدن و گريه كردن در هنگام خواب پس از شيردهي را از خود نشان داد فورا بايد آروغ او را بگيريد.

نحوه آروغ گرفتن نوزاد

روش‌هاي زيادي براي آروغ گرفتن نوزاد وجود دارد كه مي‌توانيد از آن‌ها استفاده كنيد. معمولا نوزادان با تمام روش‌ها راحت نيستند ولي حتما يك روش وجود دارد كه نوزاد شما به كمك آن بتواند بهتر باد گلو كند. براي اطلاع نحوه صحيح شير دادن به نوزاد كليك كنيد.

1. روش سنتي

اين روش سنتي‌ترين راه براي آروغ گرفتن نوزاد است. در اين روش شما مي‌توانيد بنشينيد يا بايستيد سپس نوزاد را بغل گرفته و سينه نوزاد را جلوي سينه خودتان نگه داريد. چانه نوزاد را روي شانه‌تان قرار بدهيد تا به آنجا تكيه كند. زير چانه او و روي لباس خودتان يك پارچه قرار دهيد تا اگر نوزاد بالا آورد محتويات معده او لباس شما را كثيف نكند. يكي از دست‌هايتان را پشت نوزاد قرار دهيد تا او را نگه دارد. با دست ديگرتان كمر نوزاد را به صورت دوراني ماساژ دهيد و چند ضربه آرام به پشت او بزنيد تا آروغ بزند.

2. آروغ گرفتن با روش بالاتر از شانه نوزاد

اين روش براي نوزاداني مناسب است كه مي‌توانند سر و گردن خود را نگه دارند. در اين روش ابتدا پشت به آينه بايستيد، يك پارچه روي شانه خود قرار دهيد تا لباستان كثيف نشود. نوزاد را طوري بگيريد كه شكم او رو به روي شانه شما باشد. پشت او را بماليد تا باد گلو بزند. گاهي به آينه پشت سرتان نگاه كنيد تا مطمئن شويد كودك به راحتي نفس مي‌كشد و روي شانه شما خم نشده است.

3. روش نشسته در دامن

در اين روش براي آروغ گرفتن بايد نوزاد را روي پاي خود بنشانيد به حالتي كه پشتش به شما باشد. سپس يك پارچه يا پيشبند روي يقه نوزاد و پاي خود قرار دهيد. يكي از دستانتان را به حالت حرف انگليسي C بگيريد و با انگشتان آن دست چانه نوزاد را نگه داريد و با كف دست سينه نوزاد را كنترل كنيد. نوزاد را كمي به جلو خم كنيد، بعد با دست ديگر پشت نوزاد را ماساژ دهيد تا آروغ بزند. توجه داشته باشيد كه انگشتان يا دست شما روي گلوي نوزاد قرار نگيرد وگرنه نوزاد نمي‌تواند به خوبي نفس بكشد.

4. آروغ گرفتن با روش چرخاندن نوزاد

همان نكات اوليه روش قبلي را تكرار كنيد. نوزاد را روي ران پايتان بنشانيد، انگشتان خود را به حالت C در آوريد و چانه نوزاد را بگيريد، با كف دستتان هم سينه نوزاد را كنترل كنيد. حالا براي آروغ گرفتن به جاي زدن پشت نوزاد يا ماساژ دادن كمر او، به كمك دستي كه در پشت بچه قرار دارد او را آرام به شكل دوراني بچرخانيد. اين روش نوزاد را بسيار آرام مي‌كند.

5. روش خوابيده روي شكم

نوزاد را روي شكم بخوابانيد. يك پارچه روي پايتان بگذاريد تا شلوارتان كثيف نشود. يك دست خود را زير سر نوزاد بگذاريد و دست ديگر را پشت نوزاد گذاشته و ماساژ دهيد تا آروغ بزند. مراقب تنفس و راحتي نوزاد باشيد. اين را هم فراموش نكنيد كه نبايد محكم به پشت نوزاد ضربه بزنيد.

مدت زمان آروغ زدن نوزاد چقدر است؟

آروغ گرفتن نوزاد كار چندان سختي نيست و بيشتر از چند دقيقه طول نمي‌كشد. البته ممكن است نوزاد شما براي آروغ زدن زمان بيشتري نياز داشته باشد. شما بعد از مدتي متوجه عادات رفتاري نوزادشان مي‌شوند و مدت آروغ گرفتن را خواهيد فهميد. اگر نوزادتان آروغ نزد نشانه هايي از ناراحتي نداشت، فرايند آروغ گيري را متوقف كنيد.

علت سخت آروغ زدن نوزاد

اگر با وجود انجام تمام روش هاي ذكر شده هنوز موفق به آروغ گرفتن نوزاد خود نشده ايد، و كودك تان دچار ناراحتي نشده ممكن است گاز معده نداشته باشد. اما اگر نوزاد بي قرار بود و ناراحتي بروز داد اقدامات زير را انجام دهيد.

• او را به پشت بخوابانيد و شكمش را ماساژ دهيد
• همانطور كه پشت خوابانديد پاهاي او را حركت دهيد، به سمت داخل شكمش جمع كنيد و سپس پاهايش را صاف كنيد
• بعد از دادن غذا براي جلوگيري از بالا آوردن او را به حالت نشسته قرار دهيد
• اگر باد معده او زياد است و احساس ناراحتي شديد شد، به متخصص مراجعه نماييد.

براي دريافت مشاوره در زمينه نوزاد مي‌توانيد در هر ساعت از روز براي مشاوره تلفني كودك از طريق شماره 02191002360 با برترين متخصصان كلينيك تخصصي ني ني مايند تماس حاصل نماييد.

سوالات متداول

چرا نوزاداني كه شير خشك مصرف مي‌كنند بيشتر آروغ مي‌زنند؟

چون اين نوزادان هواي بيشتري را وارد معده‌شان مي‌كنند. براي حل اين مشكل مي‌توانيد از شيشه شيرهاي ضد نفخ و ضد رفلاكس كمك بگيريد.

تا چه زماني بايد آروغ نوزاد را گرفت؟

معمولا تا 6 ماهگي بايد اين كار را انجام داد. پس از آن بچه‌ها خودشان ياد مي‌گيرند چطور غذا را ببلعند كه هواي كمتري به معده‌شان ورود پيدا كند.

آروغ گرفتن معمولا چقدر طول مي‌كشد؟

اگر نوزاد آروغ نمي‌زند تا 20 دقيقه پشتش را ماساژ دهيد و سپس او را بخوابانيد. براي كسب اطلاعات بيشتر در مورد نحوه صحيح آروغ گرفتن نوزاد مي‌توانيد از يك روانشناس كمك بگيريد.

منبع: آروغ گرفتن نوزاد

يكي از لذت بخش‌ترين تصاويري كه در ذهن والدين مي‌ماند رشد هر روزه و روند نشستن نوزاد مي‌باشد. از اين رو دانستن اطلاعات كافي در مورد نحوه و طرز صحيح نشستن نوزاد، بسياري از نگراني‌هاي والدين را در رابطه با رشد و پيشرفت نوزادشان، برطرف مي‌كند. بنابراين هنگامي كه نوزاد به مرحله‌ غلت خوردن و كنترل سر مي‌رسد، بايد كم كم خود را آماده كنيد تا ضمن كمك به او، از اين لحظه شيرين نيز لذت ببريد. نشستن براي كودك مانند يك معجزه مي‌باشد. اين معجزه زماني براي او شيرين خواهد بود كه حمايت همه جانبه را از طرف والدين به خصوص مادر خود دريافت كند. مادران مي‌توانند با آموزش‌هاي لازم و مطالعه‌ كتاب‌هاي مختلف در اين زمينه به تقويت مهارت‌هاي خود بپردازند. همچنين مشاوره كودك نيز مي‌تواند شما را در اين زمينه راهنمايي كند.

منبع: نشستن نوزاد

نشستن نوزاد

بازده زماني نشستن نوزادان با يكديگر متفاوت است. اما معمولا از چهار تا هفت ماهگي، مادران شاهد نشستن نوزاد خود مي‌باشند. طبيعتا اين كار براي نوزادان دلچسب است از اين رو تلاش مي‌كنند تا به هر طريقي از جاي خود بلند شوند. براي آنكه در اين دوران شيرين نوزاد دچار مشكل نشود، بايد نكاتي توسط مادر رعايت شود. در ادامه به اين نكات مي‌پردازيم. براي كسب اطلاعات بيشتر در زمينه نشانه هاي سلامت نوزاد كليك كنيد.

1- نشانه‌هاي شروع نشستن

هر حالت جديدي در نوزاد با نشانه‌هاي خاص خود همراه است. نشستن نيز از اين قاعده مستثني نمي‌باشد. زماني كه نوزاد كنترل خوبي روي سر و گردن خود پيدا مي‌كند، به همه نشان مي‌دهد كه قرار است به زودي بنشيند. البته ماهيچه‌هاي گردن او قبل از نشستن كامل، ضعيف هستند به همين دليل به كمك مادر نياز فراوان دارد. مادر بايد از طريق گرفتن دستان نوزاد، به او كمك كند كه تعادل گردن خود را حفظ كند. او به شما نشان خواهد داد كه عضلاتش قوي شده است و اكنون بايد براي نشستن او را همراهي كنيد.

2- نحوه كمك به نوزاد براي نشستن

بهترين كار تقويت عضلات نوزاد است. نحوه در آغوش گرفتن نوزاد خود را از دو ماهگي تغيير دهيد، بيشتر مواقع به صورت عمودي او را در آغوش بگيريد. نوزاد دوست دارد در اين دوران چهار دست و پا راه برود، مانع او نشويد و به كمك اسباب بازي‌هايش او را به سمت خود هدايت كنيد. اين كارهاي ساده به نوزاد شما كمك مي‌كند سريع‌تر به مهارت نشستن دست پيدا كند. اين فرآيند براي تقويت عضلات نوزاد بسيار كارآمد مي‌باشد.

صندلي‌هاي مخصوصي براي كمك به نوزادان در امر نشستن تعبيه شده است اما سعي كنيد نوزاد خود را به اين دسته از وسايل عادت ندهيد و اجازه دهيد با تلاش‌هاي خود به فرآيند نشستن دست يابند.

3- دير نشستن نوزاد

برخي از نوزادان زودرس فرآيند نشستن را ديرتر از ساير نوزادان، آغاز مي‌كنند. اگر كودك شما فرآيند نشستن را با تأخير آغاز نمود و از طرف ديگر نتوانست تا 9 ماهگي بدون كمك گرفتن سر خود را كنترل كند و يا به طور صحيح بنشيند، حتما با پزشك متخصص مشورت كنيد.

4- نكات ايمني براي نشستن

زماني كه نوزاد نشستن را ياد مي‌گيرد، او وارد دنيايي تازه‌اي مي‌شود كه چيزهاي زيادي برا كشف كردن وجود دارد. از اين رو دوست دارد همه چيز را لمس و امتحان كند، براي در امان ماندن نوزاد سعي كنيد لبه‌هاي تيز را با محافظ‌هاي مخصوص بپوشانيد، از قرار دادن اشياء تيز بر روي ميز خودداري كرده و كشوهاي آشپزخانه را با برچسب‌هاي مخصوص محكم كنيد، تا از بروز هرگونه آسيب به كودك دلبندتان جلوگيري كنيد.

براي آگاهي بيشتر در زمينه رشد كودك يك ساله كليك كنيد.

براي دريافت مشاوره در زمينه كودك مي‌توانيد در هر ساعت از روز براي مشاوره تلفني كودك از طريق شماره 02191002360 با برترين متخصصان كلينيك تخصصي ني ني مايند تماس حاصل نماييد.

سؤالات متداول در خصوص نشستن نوزاد

آيا مي‌توانم از روروك براي كمك به نشستن نوزاد خود استفاده كنم؟

در گذشته از اين وسيله بسيار استفاده شده است اما امروزه طي تحقيقات و آزمايش‌هايي كه محققان بر روي گروه‌هاي مختلفي از نوزادان انجام داده‌اند به اين نتيجه رسيدند كه استفاده از اين وسيله دخالت در يكي از مهم‌ترين مراحل رشد نوزاد مي‌باشد و باعث اختلال در سازمانبندي‌هاي عصبي او مي‌شود، همچنين به ستون فقرات نيز آسيب وارد مي‌كند. بنابراين استفاده از روروك را كمتر كنيد.

نوزاد من هشت ماهش است ولي هنوز با كمك مي‌نشيند. آيا اين خطرناك است؟

هر نوزاد خصوصيات خاص خود را دارد. برخي زودتر و برخي ديرتر مي‌توانند به طور صحيح بنشينند اما اگر اين فرآيند طولاني شود و نوزاد نتوانست بدون كمك بنشيند، بايد با يك متخصص رفتار حركتي و يا متخصص كودكان مشورت بگيريد و علت را پيدا كنيد. در بيشتر موارد پزشك متخصص با ارائه‌ يك سري از حركات تمريني به نوزاد كمك مي‌كند كه بتواند مانند ديگر نوزادان به راحتي بنشيند.

منبع: نشستن نوزاد

كودكان بد سرپرست به كودكاني گفته مي‌شود كه والدينشان رفتار مناسبي با آنان ندارند و از نيازهاي عادي و پيش پا افتاده محروم مي‌باشند. اين سوء رفتار و رفتار نامناسب والدين با كودك هم مي‎تواند جسماني و هم رواني باشد كه در نتيجه باعث مي‌شود تا پيامد‌ها و مشكلات زيادي براي كودك در آينده به وجود بيايد و خودشان و جامعه دچار آسيب‌هاي متعددي شوند. از آنجايي كه والدين اين كودكان رفتار مناسبي با آن‌ها ندارند مسئوليت تربيت كودكان بد سرپرست مي‌تواند توسط اطرافيان كودك و يا هر يك از نهاد‌هاي مربوطه انجام شود. از اين جهت آشنايي با آسيب‌هايي كه ممكن است كودك با آن‌ها مواجهه شود و روش‌هايي براي بهبود اين وضعيت بسيار حائز اهميت است. در ادامه بيشتر درباره اين موضوع صحبت خواهيم كرد پس همراه ما باشيد.

منبع: كودكان بد سرپرست

كودكان بد سرپرست

در ابتدا بايد توجه داشت كه بين كودكان بد سرپرست و بي سرپرست تفاوت‌هايي وجود دارد و اين دو اصطلاح به يك معني نيستند. كودكان بي‌سرپرست افرادي هستند به هر دليلي والدينشان را از دست داده‌اند اما منظور از كودك بد سرپرست، كودكي است كه والدينشان رفتار مناسبي با او ندارند، به طوريكه هيچ توجه و احساس مسئوليتي نسبت به فرزند خود نداشته و با او بدرفتاري مي‌كنند و حتي ممكن است او را مورد آزار و اذيت جسمي و رواني قرار دهند.

عوامل موثر بر بد سرپرستي كودكان

از جمله عواملي كه مي‌تواند منجر به بد سرپرستي از كودك شود شامل موارد زير است.

• اعتياد هر يك والدين به مواد مخدر
• اعتياد به نوشيدني‌هاي الكي
• فوت يكي از والدين
• فقر و مشكلات اقتصادي
• طلاق
• انجام جرم و جنايت توسط والدين
• زنداني شدن والدين
• ابتلا به بيماري جسماني و رواني هر يك از والدين
• بيكاري
• و…

آسيب‌هاي احتمالي كودكان بد سرپرست

اين كودكان در شرايطي خالي از عشق، محبت و درك همدلانه والدين بزرگ مي‌شوند و همين مسئله مي‌تواند مشكلاتي را براي آن‌ها در آينده ايجاد كند. انتقال اين كودكان از محيط خانواده به محيطي كه كمتر آسيب‌پذير است مي‌تواند بسياري از اين مشكلات را كاهش دهد، با اين حال به دليل شرايطي كه كودك تجربه مي‌كند ممكن است دچار آسيب‌هايي مي‌شود.

1. فقدان اعتماد به نفس و عزت نفس

كودكان بد سرپرست معمولا هميشه در خانواده سركوب شده‌اند و فرصتي براي نشان دادن توانايي‌ها و استعدادهايشان نداشته‌اند. بدرفتاري و سوء رفتاري كه با آن‌ها مي‌شود باعث خواهد شد تا عزت نفس و اعتماد به نفسشان زير سوال رود و به نوعي تخريب شوند. همين مسئله به تنهايي خودش مي‌تواند زمينه‌ساز مشكلات و آسيب‌هاي ديگر باشد.

2. تجربه اضطراب از جمله آسيب‌هاي كودكان بد سرپرست

مي‌توان گفت به دليل شرايطي كه يك كودك بد سرپرست تجربه مي‌كند، اضطراب و استرس اولين مسئله‌اي است كه كودك با آن مواجهه مي‌شود و حتي اين موضوع در آينده هم براي فرد مشكلاتي ايجاد مي‌كند. به نوعي فرد دچار يك اضطراب فراگير مي‌شود كه در همه دوران‌هاي زندگي‌اش اين اضطراب همراهش باقي مي‌ماند. براي آگاهي بيشتر درباره كاهش اضطراب كودكان كليك كنيد.

3. خصومت سركوب شده و يا پرخاشگري

پرخاشگري و خصومت مي‌تواند به دو علت رخ دهد. بدرفتاري والدين باعث مي‌شود تا كودكان احساس پرخاشگري زيادي بكنند اما از آنجايي كه نمي‌توانند اين پرخاشگري را بروز دهند دچار يك خصومت سركوب شده مي‌شوند و خشم خود را درون‌ريزي مي‌كنند. همچنين طبيعي است كه كودكان وقتي شرايط خودشان را با ساير همسالانشان مقايسه مي‌كنند دچار پرخاشگري نسبت به والدين، محيط و جامعه مي‌شوند. اين احساس خصومت سركوب شده و پرخاشگري مي‌تواند براي هميشه درون فرد باقي بماند و در ساير جنبه‌هاي زندگي و روابطش تاثير منفي بگذارد.

4. تجربه افسردگي از جمله آسيب‌هاي كودكان بد سرپرست

برخي از كودكان بجاي اينكه دچار مشكلات برون‌ريزي مانند پرخاشگري شوند، اين مسائل و مشكلات را در درون خودشان مي‌ريزند. در اصطلاح به اين دسته افراد، كودكان درون‌ريز مي‌گويند. رايج‌ترين مسئله‌اي كه كودكان درون‌ريز با آن مواجهه مي‌شوند، افسردگي و احساس تنهايي است. اين مسئله باعث مي‌شود تا اين افراد تمايل داشته باشند كه هميشه از جامعه و ديگران اجتناب كنند و ميل به ارتباط با فرد ديگري نداشته باشند. به مرور زمان اين افسردگي و احساس تنهايي مي‌تواند گسترش پيدا كند و تا بزرگسالي همراه فرد باقي بماند. براي اطلاع از روند درمان افسردگي كليك كنيد.

5. ناگويي هيجاني

از آنجايي كه اين افراد در كودكي نتوانسته‌اند دلبستگي ايمني را تجربه كنند و مورد محبت و عشق والدين قرار بگيرند، نمي‌توانند احساسات و هيجانات خودشان را به درستي بيان كنند.

6. نافرماني و مقابله با قوانين اجتماعي

برخي از اين افراد در كودكي و همچنين در آينده نسبت به مراجع قدرت و قوانين اجتماعي مقابله و نافرماني مي‌كنند و حتي در برخي موارد ممكن است دچار مشكلاتي نظير اختلال شخصيت ضد اجتماعي بشوند. با انجام اين رفتار‌ها و مقابله‌ كردن‌ها به نوعي پريشاني و احساس خصومت خودشان نسبت به جامعه و محيط را تخليه مي‌كنند.

7. وابستگي بيش از حد

به دليل خلاء‌هاي عاطفي كه اين افراد در طول زندگي تجربه كرده‌اند، ممكن است به هر فردي كه وارد زندگيشان مي‌شود وابستگي شديدي پيدا كنند و بدون حضور آن فرد عملكرد زندگي روزانه‌شان مختل شود.

راهكارهايي براي كاهش آسيب كودكان بد سرپرست

اطلاع به اورژانس اجتماعي

محيط خانواده براي اين كودكان مناسب نيست و هرچه بيشتر در آن محيط باقي بمانند بيشتر آسيب مي‌بينند. در چنين شرايطي مي‌توان با اطلاع دادن اين وضعيت به اورژانس اجتماعي و در صورت صلاحيت نداشتن والدين مي‌توان كودك را از خانواده به محيط ايمن‌تري منتقل كرد چراكه در اين وضعيت، نبود والدين براي سلامت كودك بهتر است.

آموزش‌هاي فرهنگي اجتماعي

از آنجايي كه اين افراد معمولا والدين مناسبي ندارند، كاملا مستعد بزهكاري و مشكلات زيادي در جامعه هستند. از اين جهت آموزش‌هاي فرهنگي اجتماعي توسط نهاد‌هاي دولتي و سازمان‌هاي مردم نهاد مي‌تواند قدم موثري جهت بهبود وضعيت اين كودكان باشد.

حضور در كلاس‌ها و گروه‌هاي روانشناسي

پيشگيري هميشه بهتر از درمان است. از همان ابتدا اگر كودك با يك روانشناس ملاقات داشته باشد و با او گفتگو انجام گيرد مي‌توان انتظار داشت كه جلوي بسياري از آسيب‌هاي احتمالي گرفته شود و يا بسياري از آسيب‌هاي ايجاد شده كاهش يابد. همچنين حضور در گروه درماني همسالان مي‌تواند باعث شود تا فرد از احساس تنهايي و احساس قرباني بودن رهايي پيدا كند. با اين حال اگر در اطرافيان خود كودكاني را مي‌بينيد كه بد سرپرست هستند لازم است كه شرايط را براي بهره بردن كودك از مشاوره فرآهم نماييد. براي اطلاع از روند دريافت مشاوره كودك كليك كنيد.

براي دريافت مشاوره در زمينه كودك مي‌توانيد در هر ساعت از روز براي مشاوره تلفني كودك از طريق شماره 02191002360 با برترين متخصصان كلينيك تخصصي ني ني مايند تماس حاصل نماييد.

سوالات متداول

آيا همه كودكان بد سرپرست دچار پريشاني‌هاي روانشناختي مي‌شوند؟

سلامت روان به عوامل مختلفي بستگي دارد كه با توجه به هر شخص و شرايطش متفاوت است اما از آن جايي كه كودكان بد سرپرست معمولا زندگي دشوار و بدون رضايتي را تجربه مي‌كنند به احتمال بيشتري دچار مشكلات و پريشاني‌هاي روانشناختي مي‌شوند.

منبع: كودكان بد سرپرست

اختلال استرس پس از سانحه در كودكان خيلي ساده‌تر از بزرگسالان ممكن است ايجاد شود. كودكان موضوعات بيشتري براي ترسيدن دارند و بعد از يك رويداد استرس‌زا بايد وضعيت كودكان را حتما بررسي كرد. اين نوع اختلال درست بعد از يك حادثه استرس زا ايجاد مي‌شود. از آن جا كه نشانه هاي استرس پس از سانحه در كودكان متفاوت است، بايد از كمك متخصصين روانشناسي كودك استفاده نماييد. متخصص پس از بررسي‌ها به شما و فرزندتان جهت حل اين مساله كمك خواهد كرد. براي دريافت خدمات مشاوره كودك كليك كنيد.

منبع: اختلال استرس پس از سانحه در كودكان

اختلال استرس پس از سانحه در كودكان

همه انسان‌ها در طول زندگي خود، تجربه رويارويي با حوادث و اتفاقات ناخوشايند را كسب مي‌كنند. بااين‌حال بعد از گذشت مدتي از وقوع حادثه ناراحت‌كننده، اكثر افراد به روند زندگي عادي خود بازمي‌گردند. اين در حالي است كه تعدادي از آن‌ها نيز دچار تروما مي‌شوند. جاي تعجب نخواهد بود كه كودكان به دليل تجربه كمتر و ضعف مكانيسم‌هاي مقابله‌اي‌شان، بيشتر در معرض روبه‌رو شدن با تروما هستند. بر طبق نظر متخصصان، تروما به تأثير منفي و بدي كه يك واقعه در كودك بر جاي مي‌گذارد، اشاره دارد. به‌عبارت‌ديگر، منظور از تروما براي كودكان هم خود رويداد منفي و هم صدمه جسمي يا رواني ناشي از آن است.

شدت حوادث براي بزرگ‌سالان و كودكان بسيار متفاوت است. درنتيجه گاهي ممكن است اتفاقي براي كودك تبديل به تروما شود كه ازنظر بزرگ‌سالان بار رواني زيادي نداشته است. به همين دليل، آشنايي با جزئيات حوادث تروماتيك براي كودكان بسيار اهميت دارد.

براي آشنايي با عوامل وحشت و ترس كودك كليك كنيد.

ويژگي‌هاي تروما در كودكان

عملاً، همه آدم‌ها در زندگي خود حداقل يك تروماي بزرگ را تجربه مي‌كنند؛ اما بايد توجه كرد كه ادراك يك حادثه به‌عنوان تروما كاملاً منحصربه‌فرد است. به‌عبارت‌ديگر، ويژگي‌هاي شخصيتي اشخاص، مهارت‌هاي مقابله‌اي براي كنترل استرس و ميزان آسيب‌پذيري آن‌ها مشخص‌كننده ادراك تروما است. طبيعتاً سن افراد در هنگام رويارويي با تجارب آسيب‌زا، تأثير زيادي بر عوامل ذكرشده دارد. براي مثال ممكن است فرد بزرگ‌سالي پس از مرگ اعضاي خانواده‌اش در يك حادثه، تروما را تجربه نكند اما يك كودك تنها با آگاهي يافتن از طلاق والدين خويش نشانه‌هاي مواجهه شدن با تروما را از خود نشان دهد.

به‌طوركلي مي‌توان چهار ويژگي را براي تروما در نظر گرفت:

• رويداد موردنظر براي فرد به‌شدت از پا درآورنده، زمين‌گير كننده و پراسترس بوده است؛ فرقي نمي‌كند واقعاً بزرگ بوده است يا كوچك. در اين زمينه، سن فرد و ميزان توانمندي رواني او براي مواجهه با شرايط استرس‌زا نقش تعيين‌كننده‌اي دارد.
• تروما، براي زندگي فرد يا يكي از عزيزان او خطرآفرين بوده است. براي مثال كودكي كه خود يا يكي از اعضاي خانواده‌اش دچار بيماري صعب‌العلاج مي‌شوند ممكن است نشانه‌هاي مواجهه با تروما را از خود نشان دهد.
• رويداد موردنظر به‌صورت كاملاً غيرمنتظره بوده و شخص آمادگي و انتظار آن را نداشته است. در اين خصوص مي‌توان به خشونت‌هاي جنسي يا جسمي از سوي آشنايان عليه كودك اشاره كرد كه باعث از دست دادن اعتمادش به ديگران مي‌گردد.
• بروز ترس، احساس درماندگي يا وحشت در فرد را در پي داشته است. در كودكان ممكن است بهت‌زدگي يا علائم سوماتيك سمپتوم نيز بروز كند.

براي آشنايي با ساير علل استرس در كودكان كليك كنيد.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در كودكان

بعد از بروز حادثه تروماتيك، ممكن است افراد به سه شيوه واكنش نشان دهند:

• واكنش استرسي عادي كه معمولاً در كودكان بزرگ‌تر يا نوجوانان بيشتر به چشم مي‌خورد و شامل ضربان قبل بالا، حالت تهوع يا سردرد مي‌شود. معمولاً پس از گذشت چند روز، اين نوجوانان مي‌توانند به روال عادي زندگي برگردند.
• واكنش استرس حاد كه باعث مي‌شود كودك به مدت سه روز تا يك ماه پس از رخداد تروماتيك، از مشكلاتي شديد همچون واكنش‌هاي انگيختگي يا گسستگي رنج ببرد.
• و درنهايت واكنش استرسي پس از حادثه كه در آن، كودك در بازه زماني طولاني‌تري مشكلات اضطرابي را به دوش مي‌كشد.

همان‌طور كه بيان گشت، عامل اصلي ابتلا به اختلال استرس پس از حادثه يك رويداد تروماتيك است. اين اتفاق معمولاً از محدوده تجربه‌هاي عادي زندگي انساني فراتر است و شخص را دچار احساس ناتواني مي‌كند. هر چه تجارب فرد در مقابله با تنش‌هاي زندگي بيشتر باشد و يا مهارت‌هاي دفاعي بهتري را در مواجهه با استرس به كار بگيرد، كمتر احتمال دارد دچار تروما مي‌شود؛ بنابراين، طبيعي است كه كودكان شش‌ساله يا كمتر، در معرض خطر بيشتري براي تجربه تروما باشند.

كودك ممكن است با قرارگيري در معرض يك يا چند رويداد زير دچار اختلال استرس پس از سانحه شود:

• شاهد بودن مرگ ديگران
• تهديد شدن به مرگ خود يا يكي از عزيزانش
• جراحت‌هاي جدي به‌صورت واقعي يا خيالي
• تجاوز جنسي واقعي يا تهديد شدن به آن

كودك ممكن است به يكي از روش‌هاي زير در معرض رويدادهاي ذكرشده قرار بگيرد:

• به‌طور مستقيم در موقعيت حضورداشته و حادثه را تجربه كند.
• شاهد وقوع حادثه تروماتيك براي ديگران، به‌خصوص والدين خود باشد.
• از رخ دادن يكي از اتفاقات مذكور براي مراقبان يا اعضاي خانواده‌اش اطلاع پيدا مي‌كند.

نشانه هاي بروز اختلال استرس پس از سانحه

تجربه سمپتوم هاي مزاحم مرتبط با تروما در كودك

بعد از پايان حادثه ناخوشايند، كودك ممكن است به مدت يك ماه يا بيشتر دچار يادآوري خاطرات تكراري از حادثه، آن‌هم به‌صورت غيرارادي و آزاردهنده شود. اين خاطرات ممكن است در خواب‌هاي كودك بازنمايي شود؛ درنتيجه كودكي دچار بدخوابي يا ساير مشكلات خواب مي‌گردد. علاوه بر اين، احتمال دارد كودك رفتارهايي از خود نشان دهد كه انگار همين لحظه در حال تجربه دوباره تروما است. در اين شرايط استرس و تنش‌هاي مداوم، دست از سر كودك برنداشته و سلامت رواني او را تهديد مي‌كند. همچنين اشياء يا موقعيت‌هايي كه يادآور حادثه آسيب‌زا هستند مي‌تواند باعث ايجاد واكنش‌هاي رواني يا جسمي شديد در كودك گردد.

داشتن رفتارهاي اجتنابي در كودك

كودك سعي مي‌كند از مكان‌ها، فعاليت‌ها و يا هر محركي كه يادآور رويداد ناخوشايند براي او است، دوري كند. همچنين ممكن است از صحبت با اطرافيان، تعامل با هم‌سالان و ساير ارتباطات اجتماعي اجتناب كند.

بروز تغييرات منفي در افكار و خلق كودك

حالت هيجاني منفي همچون ترس، غم، سردرگمي و شرم به‌صورت چشمگيري در كودك افزايش مي‌يابد. ممكن است نسبت به فعاليت‌هايي كه قبلاً براي او لذت‌بخش بوده، كاملاً بي‌علاقه شود. در اين شرايط، كودك معمولاً گوشه‌گيري كرده و به‌ندرت مي‌توان عواطف مثبت را در او مشاهده كرد.

تغييرات منفي در واكنش‌هاي انگيختگي كودك

معمولاً كودكاني كه دچار تجربه تروما شده‌اند، زودرنج‌تر مي‌شوند. آن‌ها همواره گوش‌به‌زنگ به نظر مي‌رسند و دائماً مراقب اتفاقات اطراف خود هستند. اين كودكان به‌سرعت از جا مي‌پرند و نمي‌توانند تمركز خود را بر درس و تكاليف خود حفظ كنند.

بيشتر بخوانيد: اختلالات رواني كودكان

راهكارهاي درماني اختلال استرس پس از سانحه كودكان

پس از تجربه تروما، بهتر است كودك را به متخصصين سلامت روان ارجاع داد تا با دقت به تشخيص نوع واكنش او به تروما پرداخته و احتمال بروز اختلال استرس پس از سانحه را در وي بسنجد. همچنين توصيه مي‌شود براي مؤثر بودن درمان، از روان‌درمانگران حوزه كودك و نوجوان كمك گرفت. اين متخصصين به‌خوبي از ويژگي‌هاي رشدي سنين مختلف آگاه‌اند. درنتيجه، درصورتي‌كه كودك حاضر به صحبت درباره اتفاق ناراحت‌كننده نباشد، با استفاده از روش‌هايي همچون بازي‌درماني، قصه درماني، نقاشي و … به بهبود علائم در وي كمك كنند.

معمولاً بهترين رويكرد براي درمان اختلال PTSD، رفتاردرماني و نيز درمان شناختي_رفتاري است؛ زيرا بايد به كودكان ياد داد افكار و هيجاناتي كه به‌طور ناخواسته و مداوم به ذهن‌شان مي‌آيد را كنترل كرده و با آن‌ها مقابله كنند.

روش‌هاي جلوگيري از بروز اختلال استرس پس از سانحه در كودكان

بهترين روش براي پيشگيري از ايجاد اين اختلال در كودكان، مراقبت از آن‌ها، جلوگيري از قرار گرفتن در معرض موقعيت‌هاي خطرآفرين و همچنين آموزش مهارت‌هايي براي مقابله با شرايط استرس‌زا است. اقدامات زير مي‌تواند مثال‌هايي از راه‌هاي پيشگيري در كودكان به‌حساب بيايد:

• جلوگيري از قلدري نسبت به كودكان
• ممانعت از بروز بدرفتاري با كودك در خانواده
• جلوگيري از بروز بدرفتاري و خشونت با كودك در مدرسه
• در نظر داشتن روحيه كودكان به هنگام مواجه به يك حادثه ناخوشايند

براي دريافت مشاوره در زمينه كودك مي‌توانيد در هر ساعت از روز براي مشاوره تلفني كودك از طريق شماره 02191002360 با برترين متخصصان كلينيك تخصصي ني ني مايند تماس حاصل نماييد.

منبع: اختلال استرس پس از سانحه در كودكان